Kaoru

Zamknęła oczy, czułem, że jej głowa bezsilnie opada na moją dłoń. 

Chyba pożyczyłem odrobinę za dużo.

Oderwałem usta. Jak już mówiłem, względem kobiet jestem uprzejmy i ich nie zabijam. Ale ta jedna ewidentnie mi smakowała. 

Nie.

Położyłem ją na gruzie i nakryłem ją zaklęciem maskującym.

Miia do mnie podeszła.

- Jest nieprzytomna, tak? - zapytała.

- Owszem. - zmrużyłem oczy - patrzyłaś?

- Nie, skąd. - nawet nie mrugnęła.

 Położyła sztylet z powrotem na jego miejsce przy właścicielce. Tou cichutko miauknęła, patrząc na kotołaczkę. Chyba umie znikać, bo jej nie widziałem, odkąd się tu schowaliśmy.

Podniosłem się. 

- No cóż... co chcesz porobić? - spojrzałem w jej żółciutkie oczy - mów, czego pragniesz. 

Speszyła się.

- Weź nie gadaj jak Lucyfer. Chciałam po prostu się przewietrzyć.

Oblizałem usta. Może tym razem zrobię wyjątek? 

Kaoru, opanuj się. Nie możesz. To już obżarstwo.

- Nie gadam jak Lucyfer, chcę miło spędzić czas. - właśnie zdałem sobie sprawę z debilizmu mojej wypowiedzi. Kazałem jej uczestniczyć w przypadkowym napadzie... 

- Znaczy...e...chodzi mi o to, że... no..nie zawsze wiem czego chcesz... ciężko mi się dostosować to faktu, że mam ciebie pod opieką... - zaciąłem się. Co powiedzieć... nie wiem jak postępować z o wiele młodszą przedstawicielką płci pięknej, która nie zostanie moim posiłkiem.