Rachnera

Wzięłam głęboki wdech, patrząc na niezwykle czarme niebo. Cóż to za zapach? 

Anioł? Ich to idzie wyczuć z kilometra. 

Podążałam za nęcącym zapachem. Prawdę mówiąc, byłam głodna, a mój sposób zawierania znajomości ma wiele do życzenia, ale muszę znaleść sojuszników, bo zginę... 

Dom... stąd się ten zapach wydobywał? 

Zrobiłam parę kroków bliżej. Obiłam się czołem o niewidzialną ścianę. Ała. Pole siłowe? Przesunęłam ręką po przezroczystej powłoce. Jakakolwiek dziura, wyrwa... cokolwiek? Nic. Muszę śmiesznie wyglądać. 

Ktoś siedział w środku i patrzył na mnie przez okno. 

Przysiadłam na ziemi i westchnęłam . To będzie długa noc.

Po chwili z domu wybiegła mała dziewczynka.

Podeszła do kopuły i dotknęła jej wewnętrznej strony. 

- Cześć? - powiedziała niepewnie - Kim jesteś?

Przyłożyłam rękę tam gdzie ona.

- Witaj... jestem Rachnera... i jestem półczłowiekiem... wędruję sobie. A ty?

Pokazała mi ostre ząbki.

- Alex~ uśmiechnęła się - wampir. Mój tata tu mieszka...

Rozmawiałyśmy długo, chyba całą noc.